เพิ่งได้มีโอกาสอ่านหลังสือ เรื่อง Who Move My Cheese? หรือในชื่อภาษาไทยว่า ใครเอาเนยแข็งของฉันไป โดย สเปนเซอร์ จอร์นสัน ให้ข้อคิดต่างๆ ได้ดีทีเดียวครับ
ในเนื้อเรื่องได้มีการกล่าวอ้างถึงกลุ่มเพื่อนที่ได้มีโอกาสกลับมาพบกันในงานเลี้ยงรุ่น และมีได้คนๆหนึ่งได้เล่านิทานให้เพื่อนฟัง ซึ่งนิทานเรื่องนี้ได้ทำให้ชีวิตของเขาดีขึ้น
ในนิทาน กล่าวถึง สิ่งมีชีวิตเล็กๆ 4 ตน ที่ได้วิ่งไปตามเขาวงกตเพื่อตามหาเนยแข็ง ซึ่งจะทำให้ตัวเองมีความสุข(เปรียบเหมือนความมุ่งหวังในชีวิต) สิ่งมีชีวิต 2 ตัว เป็น หนู คือ สนิฟและสเคอรี่ มีการใช้สมองที่ไม่ซับซ้อน แต่มีสัญชาตญานสูง มีความสามารถในการเอาตัวรอด อีก 2 เป็นคนตัวเล็กขนาดเท่าหนู คือ เฮมและฮอ มีความสามารถในการใช้สมองเหมือนกับมนุษย์ มีความคิดที่ซับซ้อน หากจะว่าไปเรื่องนี้เปรียบเทียบการใช้ชีวิตของคนส่วนใหญ่ได้เป็นอย่างดีทีเดียวครับ โดยสรุปได้ง่ายๆ คือ หากคนเราสามารถที่จะทำลายกำแพงความกลัวในจิตใจของตัวเองลงได้แล้ว ก็จะทำให้เรากล้าที่จะเผชิญหน้ากับสิ่งต่างๆ ได้ และจะสามารถค้นพบความมุ่งหวังในชีวิต และเตรียมพร้อมที่จะพบกับความเปลี่ยนแปลงได้อย่างรวดรวด หรืออาจจะกล่าวได้ว่า สามารถที่จะวางแผนรับมือกับความเปลี่ยนแปลงในชีวิตได้ โดยที่ในเรื่อง ได้ให้ ฮอ เป็นตัวแทนของผู้ที่สามารถความกลัวในจิตใจของตัวเองได้ และพบกับความสำเร็จได้ในที่สุด ในขณะที่ เฮม ที่เป็นคนตัวเล็กเหมือนกัน กลับที่จะไม่ยอมรับความเปลี่ยนแปลง และไม่กล้าที่จะทำอะไรเลย
ผมแนะนำให้ลองหาอ่านดูครับ เป็นหนังสือที่กำลังได้พอสมควรเลยที่เดียวครับ ถามมิสเตอร์กูเกิลก็ได้ครับ เห็นมีหลายเวบที่ลงเรื่องทั้งเรื่องไว้เลยครับ
No comments:
Post a Comment